Ονομάζομαι Ιάσονας Αννίδης. Η ιστορία που ακολουθεί δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Είναι γραμμένη από προσωπικές μου εμπειρίες και από όσα μου περιέγραψε ο φίλος μου Αλκίνοος σε μια πολύ ιδιαίτερη φάση της ζωής και των δυο μας. Μια φάση τόσο ιδιαίτερη, που μπορεί να φανεί σχεδόν εξωπραγματική, σχεδόν αδύνατη να συμβεί. Μπορεί να βάλει τον αναγνώστη σε σκέψεις, μπορεί να γελάσει, μπορεί και να κλάψει (πιθανότατα από τα γέλια). Όπως και να έχει, ήταν μια φάση που μας άλλαξε και τους δύο. Προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο, ακόμα δεν έχω καταλήξει, όπως είμαι σίγουρος πως δεν έχει καταλήξει ούτε ο φίλος μου Αλκίνοος.
Στην ιστορία που πρόκειται να αφηγηθώ υπάρχουν προσωπικές μου τοποθετήσεις για την κοινωνία. Αν μέσα από αυτήν την ιστορία κάποιος νιώσει ότι θίγεται ή προσβάλλεται, πραγματικά δεν με νοιάζει. Απλώς ας μην τη διαβάσει. Αν πάλι άλλος νιώσει ότι ταυτίζεται, ή ακόμα ότι βρίσκει κοινά σημεία σκέψης, συμπεριφοράς ή συναισθημάτων με μένα ή τον Αλκίνοο… πάλι δεν με νοιάζει. Γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το μάθω ποτέ. Ο σκοπός που την παραθέτω είναι για λόγους ψυχικής κάθαρσης, να τη βγάλω από μέσα μου, να φύγει το βάρος κάποιων γεγονότων από τους ώμους μου. Να περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ τι είχε γίνει εκείνες τις παράξενες μέρες. Όχι για να δικαιολογήσω τις πράξεις μας. Αυτές έγιναν και δεν ξεγίνονται. Μα για να προσπαθήσω να τις εντάξω στα πλαίσια μιας λογικής αλληλουχίας γεγονότων, να εξηγήσω γιατί κάναμε αυτά που κάναμε. Για να μην τρελαθώ.
Όμως πιστεύω πως ήδη πρόδωσα πολλά για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Δέχομαι αξιωματικά πως τα συμπεράσματα ανήκουν πάντοτε στον αναγνώστη. Καλή ανάγνωση!
Beiträge und Kommentare