In disse bundel kuj' vassies, riemels, gedichten lezen over van alles en nog wat.
Veur een groot pat gaot et daorbi’j om, zoas ik et zels mar nuum, riemelderi’je.
Kotte vassies, die neffens mi'j eins niet et predikaot ‘gedicht’ hebben meugen. Mar die daoromme niet minder aorig bin om es te lezen! Vaeks bin et riemels mit humor.
Now en dan zit d’r alderdeegst ok wel een riemel mit inhoold tussen (misschien daj’ dàt dan een gedichien numen meugen).
De inspiraosie veur de gedichies in disse bundel ontstaot in et leven zels.
Dat klinkt trouwens in de riegel meer dan et warkelik inhoold. Vanzels gebeuren d'r soms dingen, die een meensk an et daenken zetten.... en mi'j dan vervolgens ok an et schrieven.
Mar krek lieke vaeke bestaot die inspiraosie uut niks meer dan een nuvere gedaachtenkronkel naor anlieding van een kraantenstokkien of et observeren van de meensken om jow henne.
Maekt ok allemaole niks uut, we maeken et niet groter dan et is: blaeder dit boekien mar es deur. Lese sommige gedichies nog es weeromme en laot jow veerder mar gewoon verrassen.
Aj' weten willen waor ik mi'j veerder nog mit doende hole, neem dan ok es een kiekien op mien webstee: www.oosterhof-web.nl
Een protte wille mit dit bundeltien,
Jan
de rapste weg
van A naor B
is een rechte li'jn
zo zeggen ze
de beste weg
van A naor B
is een kronkelpad
zo zegge ik
Ik kuier en ik ruste
ik kiek om mi’j henne
en geniet
en as ik mien doel beriekt hebbe
kan ik verhaelen:
hoe ik kuierde
hoe ik ruste
wat ik zag
waorvan ik geneut
waor zuwwe morgen henne?
et volgen
van de wandelroute
kan leiden
tot veraandering
et volgen
van de speurtocht
kan leiden
tot verni’jing
uut et grootste onrecht
en de misselikste streken
wodt now en dan
et grootste inzicht geboren
nao de donkerste daegen
en de zwaorste naachten
blinkt somstieden
et mooiste ochtendgloren
ienzem in zien vakkien
krek veur de dug-out
in een regenjakkien
wiels ie kauwgom kauwt
zicht hi’j hoe zien ploegien
d’r van langs kriegt, ja, al weer
weet hi’j: morgen saebelen
ze him in de kraante neer
moet hi’j bi’j ’t bestuur kommen
wodt de laen’ uutstuurd
en deur een aander kluppien
inkotten wel weer huurt
komt hi’j op tillevisie
verklaort mit briede gri’jns:
dít is een club mit een missie
wat ik altied zocht heb eins
zo vient hi’j weer zien gerakkien
mar dan gaot et toch weer fout
staot ie ienzem in zien vakkien
weer te kauwen veur de dug-out
witte watten
op mien musse
maeken disse
wereld ni’j
lange latten
gliedend, kraekend,
sporen maekend
in de sni’j
dikke dotten
op mien jasse
vlokken, vasse,
doen heur best
vliegen, vrotten,
’t liekt now, vien ik
krek al bin ik
hier nooit west
jow bepaolen
jow eigen gedaachten:
zunnig geel
of fris en gruun
is beter
dan zwat of bruun
daenk fleurig
zodat de wereld
naor jow lacht!
piekeren
is misbruuk
van verbieldingskracht
jow
kunnen niet
praoten
mit iene
die d’r niet meer is
jow
kunnen niet
luusteren
naor iene
die d’r niet meer is
jow
kunnen niet
lachen
mit iene
die d’r niet meer is
mar jow
kunnen wel
holen
van iene
die d’r niet meer is
een vlak lappien grös
mit plak veur de bus
een poede vol stokken
dan moet et wel lokken
een aende al reden
de files vermeden
slim muu en versjouwd
zi’j leest en hi’j bouwt
wat stokken te min?
we hadden ze toch markt?
waor moet die stange in?
daenk ie waor dat dit warkt?
de buurman tegenover
bemuit zich d’r mit
hi’j is zoen uutslover
die weet hoe et zit
da’s eulie op ’t vuur
en leidt tot fikse ruzie
volgend jaor gien gezeur:
gewoon weer in een husien!
d’r is niks
mis
mit
as jow
jow laoten gaon
aj’
jowzels
mar al
weer vienen
kunnen
D’iene zuukt et
in de centen
D’ere die leeft
frank en vri’j
D’iene wil
beslist de krenten
D’ere het
genoeg an bri’j
thuus
is een schoedeuze
vol herinneringen
een keuze
an gedaachten en an dingen,
gevulens en geuren
zwat-wit of in kleuren
die schoedeuze
die zo vol
herinneringen zit
neme ik
overal
en altied mit
De
Stichting
Van
Stotterders
het
een
webziede
kregen:
w…w…w… weetiedatikstotter.nl
hoj wiend
zee de vlieger
hoe gaot et mit jow?
kon beter,
sprak de wiend,
wat roezig en zo!
kop op,
reup de vlieger,
dwarrel mi’j mar wat nao
nee ik daenk,
zochtte de wiend,
da’k mar even liggen gao
neteom woj
te mo
nepeirgeb et
nekeaz ed
se ko
ere ed nav
nekeikeb etnaak
Gao dattelend
deur et leven
Vien huppelend
et juuste pad
Daj’ zeggen
oold en tevreden:
Wat he’k
een wille had!
gesnaeter
op et waeter
en veur brood ok
op et pad
duzend roeken
in de toeken
en de locht
liekt haost wel zwat
en daor aachter
an de walkaant
haost bi’j ’t karkhof
jaoren oold
staot de ‘woonboom’
waor wi’j speulden
op een haastdag
onder ’t goold
en now zie ik
naor et maegien
dat daor dattelt
mit heur breur
wat een zegen
Ni’je Anleg
ere tieden, mar
ie leven deur
et is niet zo
da’k alles vergete
ik bin niet verstrooid,
en wis niet dement
et perbleem is alliend:
dat wa’k wel wete
herinner ik mi’j nooit
op et juuste mement
nog belangrieker
as et uutdregen
van jow bield
is et bekieken
in de spiegel
as jow jowzels
d’r eins wel in herkennen
blote voeten
ribbelzaand
vliegeren
west van Ballum
fietsend
naor et grote straand
vuurtoren klimmen
in Hollum
dan een glassien
op een terrassien
en nao een weke vlogge
weer naor Steggerde terogge
veur pa
zo mennig broggien
waorover jow sjouwden
op weg naor wat ni'js
zo mennig broggien
eigenhaandig bouwden
op jow levenreis'
wuif nog ien keer naor mi'j
eer jow over dit broggien gaon
want jow reise is veurbi'j
mar jow koffer blift hier staon
Texte: ©Jan Oosterhof
Bildmaterialien: ©Jan Oosterhof
Tag der Veröffentlichung: 20.08.2012
Alle Rechte vorbehalten