Cover

Zum 100-jährigen Geburtstagsjubiläum von Herrn Palfrader



„Herr Palfrader“, sou sog i ållwa zi diar,
wönn i di grod irgndwo triff.
Du bisch söchsedreißig in Ölto vour miar
und håsch löngscht dei Ălto in Griff.

Du bisch hiaz frisch hundot, und sal isch a wohr,
dås muiß man earscht richtig voschteahn...
I könn koans in Tillga, sou ålt va die Johr:
Man låsst’s af do Zunge zigeahn.

Du håsch viel gisachn, doheart und dolab
in inso racht bugglign Walt...
Und salbo hött’ i is woll eah öt giglab!
Hiaz woaß is: Is geaht meischt ums Gald!

Va hintn har schaug man ålls åndoscht dånn un:
Man isch jo ka oanfåltig’s Kind!
Af oan Flacklan Earde isch döcht öppas drun...
Dås mogsch du, und warsch du a blind.

Im Leasachtol drin, in an gånz öngin Tol,
die Heiso sein weitum voschtrat,
die Schtroße isch kurvat und hie und do schmol,
do isch miar hålt gor niea gånz fad.

Van Tillga, do sieacht ma ins Kartnalånd...
Die Grönze isch a öt weit wag.
Du bisch dort a heint nou fåscht ibråll bikånnt.
Dås isch a bisundodo Flack.

Die Kirche wår ålm schån die earschte Schtation
fir di und die Leit umadum.
Do hoult se a jedo sei Seealnration,
und koans fråg di dort a „Warum?“

Dei Batn håt sicho St. Flour löngscht doheart
bis heint nou ba Tog und ba Nåcht.
Drum håsch du in Labm a viel öt gireart:
In Gögntoal – du håsch gilåcht.


Dahoame bisch du jo in Gadertol drin,
in Cool oubm bische gibourn...
Do fohrt man racht gearn zin Furklpass hin:
Dås Südtiroul hån miar volourn!

„Ladinisch“, sou röd’t man in gånzn Tol dort:
„Fenestra“ hoaßt „Fönschto“ sam gor...
I brauch obo salbo fir fåscht jedis Wort
a Wörtobuich – sal isch woll klor.

Zin Glicke håsch du a nou „Deitsch“ guit gikönnt
fir’s Reîdn mit insrige Leit,
sou dass man biteischt isch am Schluss – juschtamönt –man learnt jo ålls mit do Zeit...

Mei Onkl, do Gaschpo, håt’s Labm gibiaßt
ban Krieage im Sechzana-Johr:
Die Grönze voteidign håt ar gimiaßt:
Gifålln sein öt la a poor.


Du salbo bisch a gor in Krieage giwan,
und zwår in die Viearziga-Johr.
A Waltkrieag isch sicho giwiss lei a Wahn...
Zi greuß isch die Labmsgifohr!

Gifånginschåft isch a ka rousigis Schpiel,
die Frau isch dahoame alloan
und håt ban Siniearn a oanzigis Ziel:
Man håt zwår an Månn und döcht koan!

Im Johr oanevierzig håsch du sie åls Braut
dereinscht zin Ăltore gifiahrt
und håsch dort is Jåwort gischprochn gånz laut:
Do Pfårra håt’s deitlich gischpiart.

Nåch Oschttiroul seid dös mitnåndo dånn gång
und seid frisch ins Tillga har kam.
Dei Frau – Gott treascht se - wår Heîbamme lång
und håt se dofillt iahrn Tram.


Söchs Kindon håt sie dort is Labm gischönkt
und viele van Teude biwohrt...
Ob heinte af sie nou van Tillga oans dönkt,
wönn ar do zin Öltonhaus fohrt?

Håscht du öt a Zeitlång am Friedhof gischaug,
dass koans va die Bliamlan håt Durscht?
Du håsch fir die Bliatn woll a nou a Aug‘,
viel åndon sein deî völlig wurscht.

Ba Nåchba håt dös gor a Zeitlång giwouhnt,
woll meahr wiea a gånzis Johrzeìhnt.
Dort seid dös giwan a van Krieage voschount
und seid a nöt wordn vowöìhnt.

Ban „Golla“ bisch du in do Soge giwan
und håsch dort gischnietn viel Holz:
Heint höb man die Musl sou leicht mit an Kran -
af Kråft wår ma friahra gånz schtolz.


Du håsch a fiarn Haushalt viel Mösso gimåcht
aus hienige Blöîto sam frisch:
Die Soge wirft sölane wag, dass is kråcht,
wås brauchbar woll war afn Tisch.

Und Notn håsch du gånz an Haufe gischriebm...
Am Kirchnchour håsche gisung!
Jo, Lieado sein viel va diar ibriggibliebm:
Diar isch jo frisch ållis gilung.

Do Manndochour håt a va diar prifitieart:
A dan håsche föscht untoschtitzt...
Du håsch mit dei Schtimme in Tillga brillieart:
’S isch guit, wönn a jedo Toun „sitzt“.

Is Orglschpiel miaßat man meahran nou learn!
Do Bernhard va Gånna dånkt diar...
Du håsch viel gitun lei in Herrgott zi Eahrn.
Fir söllnas håsch du a Gischpiar!


Du håsch gor in Tillga a Heisl gibaut
sou rund um die Sechziga-Johr:
Du håscht de zi wogn öt weanig gitraut:
Is Gald weard jo båld amål gor!

Du schaugsch af die Kindo und Önkl heint har
und håscht se gor ålle racht gearn.
Jo, Kindo, sein heinte woll eh öppas rar:
A Kind isch fir mi wiea a Schtearn.

Jo, isch man zifriedn, dånn isch ållis leicht!
Die Kindo sein ålla gisund...
Und du håsch in Labm öt weanig doreicht,
drum dånksch du in Herrgott mit Grund.

A jedis muiß heint se fåscht salbo vosorgn
und muiß in die Walt außn geahn.
Soulang ma ka Gald muiß va Ölton ausborgn
und man isch gisund, is woll schean.


Und freu isch ma, wönn a die Ölton ålt wearn,
dönn wönn man se nieama meahr håt,
dann fållt afn Kopf oan van Himml a Schtearn,
do Wag weard dånn glitschig und glått.

Wönn ins do St. Florian bischitzt weitahin
in Palfrader, muiß i ihn loubm!
Dånn sing ar va Herzn mit gånz frommin Sinn
a Lieadl fir ihn nou dort oubm!




Impressum

Tag der Veröffentlichung: 13.11.2010

Alle Rechte vorbehalten

Widmung:
Dieses Gedicht wurde Herrn Josef Palfrader zum 100er am 29. November 2008 von Hans Auer in Untertilliacher Mundart gewidmet.

Nächste Seite
Seite 1 /