Πέντε χρόνια έζησε στα άθλια και ανήλιαγα μπουντρούμια του κάστρου της πρωτεύουσας ο μικρός Αλσιμέντ. Στα χρόνια αυτά είδε τους περισσότερους να πεθαίνουν όμως εκείνος ζούσε. Ζούσε και περίμενε. Περίμενε υπομονετικά την ημέρα που θα έβγαινε ξανά στο φως του ήλιου και θα ζούσε μια άλλη ζωή. Είχε πίστη και υπομονή ο Αλσιμέντ. Και επιδέξια δάχτυλα.
Um eine optimale Funktionsweise zu gewährleisten, verwendet unsere Website Cookies. Durch die Nutzung der Website stimmst Du der Verwendung von Cookies zu. Mehr Infos
