Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ
Von: Antonio Nimertis...Ο Άρχοντας μου έδωσε χρόνια αλλά μού πήρε όλα τ’ άλλα… με ελευθέρωσε αμέτρητες φορές για να με υποδουλώσει αιώνια… Αυτός, ο Χιλιονόματος… Θέλω να γράψεις όσα θα σου πω… να μη διστάσεις, να μη φοβηθείς… δεν κινδυνεύεις, κανείς δεν κινδυνεύει πια από μένα… μονάχα να μην διαστρεβλώσεις όσα θα σου πω… μην τα αλλοιώσεις, έτσι όπως θα στα αφηγούμαι να τα γράφεις, κλείνε τ’αυτιά σου αν τρομάζεις, κλείνε τα μάτια σου στις ανίερες λέξεις… άνοιγέ τα πάλι, μη στενοχωριέσαι, είσαι ασφαλής… Μακάρι να είχα άλλον τρόπο να το κάνω, δεν έχω… Μακάρι να είχα δύναμη στα χέρια, στα μάτια, στο σώμα, δεν έχω… έζησα πολύ περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε… είδα και την άλλη όψη του κόσμου, είδα μέσα στο Αχανές, Αυτός μού επέτρεψε να δω, Αυτός με τιμώρησε να δω… Ήμουν νέος όταν τον κάλεσα, ένας μωρός εργάτης, ένας λειτουργός της αρχαίας επιστήμης… δεν ήξερα πως έπαιζα με τη φωτιά… κάηκα… δεν πρέπει άλλος να αιχμαλωτιστεί στο κάτεργο που κλείστηκα εγώ… αυτοθέλητα… να το υπογραμμίσεις τούτο… αυτοθέλητα…