ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΡΙΧΤΑ μαλλιά, βγήκε απ’τη σκηνή γιατί άκουσε το τραγούδι.
Δεν είχε ακούσει τον πατέρα της να τραγουδά κάτι τόσο όμορφο ποτέ πριν και ένιωσε την καρδιά της να χτυπά παράξενα.
Τον είδε να κάθεται στην μεγάλη πέτρα, πάνω απ’τη φωτιά που είχε ανάψει ώρες πριν. Είδε τις φαρδιές του πλάτες, αναγνώρισε το κεφάλι του με τα ωραία του μαλλιά, μαγεύτηκε απ’τη φωνή του.
Μα όσο τον πλησίαζε πατώντας με τα μικρά της πόδια ανάλαφρα πάνω στη γη, ένιωσε πως τούτο που έβγαινε απ’τα πνευμόνια του αγαπημένου της πατέρα δεν ήταν ένα απλό τραγούδι. Έμοιαζε σαν ικεσία, σαν ψαλμός… σαν ηχώ από κάπου… αλλού. Κάπου μακριά…
Και ανατρίχιασε.
...
Beiträge und Kommentare